Święta majowe

1 Maja obchodzimy corocznie, od 1890 roku, Międzynarodowe Święto Pracy. W Polsce Święto Pracy jest świętem państwowym od 1950 roku.

Święto to zostało wprowadzone dla upamiętnienia robotniczych strajków i manifestacji, które miały miejsce w pierwszych dniach maja 1886 roku w Chicago w Stanach Zjednoczonych. Strajkujący robotnicy domagali się wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy.

2 Maja to Święto Flagi Państwowej. Święto wprowadzone w 2004 roku.
Flaga państwowa to oficjalny znak symbolizujący nasze państwo. Jest wywieszana na urzędach państwowych oraz na naszych domach w trakcie świąt państwowych i w chwilach szczególnie ważnych dla naszej ojczyzny.

Nasze barwy narodowe biel i czerwień stanowią nie tylko oznakę wyróżniającą Polskę wśród innych narodów, ale nade wszystko są symbolem wolnego i niepodległego państwa polskiego.

3 maja obchodzimy rocznicę uchwalenia Konstytucji z 1791 r. Była to pierwsza w Europie i druga na świecie (po amerykańskiej z 1787 r.) konstytucja uchwalona przez tzw. Sejm Wielki, zwany także Sejmem Czteroletnim. Za jej autorów uważa się króla Stanisława II Augusta Poniatowskiego, wielkiego marszałka litewskiego Ignacego Potockiego oraz ks. Hugona Kołłątaja, duchownego i filozofa. Ustawa zasadnicza zniosła liberum veto, wprowadziła trójpodział władzy, ograniczyła rolę senatu. Zniosła wolną elekcję i wprowadziła dziedziczność tronu.

Już w dwa dni po jej uchwaleniu uznano ten dzień za święto narodowe, które później z powodu niewoli kraju zostało zawieszone. Przywrócono je po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku. Po II wojnie światowej władze komunistyczne ponownie zabroniły tego święta. Od 1990 roku 3 Maja ponownie jest oficjalnym świętem państwowym. W szczególnie podniosłej atmosferze główne obchody tego święta z udziałem najwyższych władz państwowych odbywają się przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

Na pamiątkę tego wydarzenia powstała polska pieśń patriotyczna - „Mazurek 3 maja”

 100 rocznica wybuchu trzeciego powstania śląskiego

Trzecie powstanie śląskie, które wybuchło w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku, było ostatnim z trzech zbrojnych zrywów polskiej ludności na Śląsku. Na jego czele stanął znany działacz społeczny, a wcześniej komisarz plebiscytowy, Wojciech Korfanty. Walki trwały dwa miesiące, a ich efektem było przyznanie Polsce znacznie większej części Górnego Śląska, niż pierwotnie zamierzano.

Zapraszamy do zapoznania się z materiałem poświęconym tym  wydarzeniom.

Nauczyciele historii